Steen leeft door zijn haptiek. Klanten willen een steen niet alleen zien, maar ook aanraken - belangrijk om te weten als het gaat om marketingafwerkingen.
Of een steen hard of zacht lijkt, is niet alleen een kwestie van petrografie. Marmer kan hard aanvoelen, graniet zijdemat – afhankelijk van de afwerking van het oppervlak. Bijna alles is mogelijk. Grof gezoet of gestraald, hooggepolijst of opgeruwd met een microfijne afwerking door een laserstraal. Doorslaggevend is waarvoor de steen wordt gebruikt en de visuele impact die hij moet creëren.
Afgezien van gepolijste oppervlakken, zijn nu weer markeringen van het afwerkingsproces in zwang. Dit maakt elke plaat uniek. Een gestructureerd oppervlak laat zien dat het materiaal niet op het oppervlak eindigt, maar diepte heeft; met andere woorden, het is materie en niet alleen decoratie.
Traditionele bewerkingstechnieken als honen of boucharderen zijn nog steeds beschikbaar, maar het oppervlaktereliëf is erg ruw en vooral geschikt voor het accentueren van wanden. Gezoete of gebouchardeerde vloeren zijn antislip, maar moeilijk schoon te maken. Kunstmatig verouderde "verouderde" stenen zijn een alternatief.
De platen worden geschuurd in een roterende trommel door toevoeging van kwarts of grove ballast. Verontruste randen verbeteren de rustieke uitstraling. Een laatste waslaag herstelt de kleur van het materiaal.
Malen is een van de meest gebruikte processen. Ondanks moderne machines en schuurmiddelen is er nog steeds geen standaard of eenvoudige testfaciliteit voor oppervlakteruwheid. Geslepen oppervlakken vertonen bij tegengestelde lichtomstandigheden altijd slijpsporen, ook glansverschillen afhankelijk van het mineraalgehalte en de verdeling.
De meest aantrekkelijke kant van een natuursteen is het gepolijste oppervlak, dat de hele verscheidenheid aan kleuren en structuren aan het licht brengt. Normaal wordt het oppervlak zo gepolijst dat er geen slijpsporen meer zichtbaar zijn. Het voordeel van het gepolijste oppervlak naast het uiterlijk is de best mogelijke reiniging, maar de noodzakelijke antislip eigenschappen worden niet bereikt.
Een van de meest voorkomende vormen van afwerking van harde stenen die kwarts bevatten, is vlammen. Het gevlamde oppervlak heeft bijzonder goede antislip-eigenschappen, maar is vooral binnenshuis moeilijk schoon te maken. Niet elke steen is geschikt om te vlammen en er kunnen kleurveranderingen optreden, afhankelijk van het materiaal. Geel graniet verandert in een roodachtige kleur, andere worden geel of grijs. Om het oppervlak op te ruwen zonder de kleur te veranderen, worden stenen die gevoelig zijn voor kleurveranderingen gestraald met een waterstraal. Het resulterende uiterlijk is met geen enkel traditioneel afwerkingsproces te vergelijken. De oppervlaktestructuur varieert afhankelijk van de waterdruk en de doorvoersnelheid.
Geborstelde oppervlakken ervaren momenteel een boom als alternatief voor slijpen. Het oppervlak heeft een zachte fluwelen touch. Afhankelijk van het proces zijn de glanseffecten en visuele eigenschappen net zo variabel als het slijpen. Het borstelen wordt vaak voorafgegaan door een grover afwerkingsproces zoals vlammen.
Na het grof voorbewerken wordt de ruwe laag gladgestreken met borstels met metalen of kunststof borstelharen die slijpkorrels bevatten. De borstels kunnen op conventionele productie-installaties worden gemonteerd. Het voordeel is een zachte, levende oppervlaktestructuur die gemakkelijker te reinigen is dan gevlamde oppervlakten.
